Via Nova I: Urbs » Vertaling: Via Nova Urbs 11.1

Het was de dag van de bruiloft. De ouders van Claudia hadden een grote menigte gasten uitgenodigd. Pollia en Metella, de vriendinnen van het meisje, kwamen als eerste aan. Ze hadden een groot aantal kransen gemaakt voor de gasten. Terwijl de overige gasten van Claudia aankwamen. Zat zij tussen haar vriendinnen in de tuin. de vriendinnen hielden een gesprek. Zojuist heb ik de huisgoden een offer gebracht.

-CLAUDIA-
Ik en mijn ouders stonden bij het huisaltaar. Vader bedankte de huisgoden mij altijd beschermt hebben. Vervolgens overhandigde moeder aan mij m'n meisjes kleding en speelgoed. Ik zette het voor de beelden. Het offer maakte veel indruk op mij. Jij pollia bent onlangs getrouwd heb jij je meisjes kleding en speelgoed ook geofferd? -POLLIA-Jazeker na de plechtigheden van het offer gaf mijn moeder mij een schrijfplankje en schrijfstiften. Het is de taak van de vrouw om het huis van haar echtgenote natesturen zei ze. De plicht is niet moeilijk, als je altijd alles zorgvuldig opschrijft op je schrijfplankjes. En werkelijk, vaak nadat de slaven iets opdroegen, heb ik de namen van de slaven en de opdrachten opgeschreven. zo kan ik alles onthouden.

-METELLA-
Ik heb een nuttig geschenk ontvangen! mijn moeder gaf mij spinrokken en weefspoelen. moeder zei: jij bent tochh niet een Romeinse dame die kleding maakt en herstelt? de plichten van slavinnen zijn toch wel weven en spinnen?

-CLAUDIA-
Ook mijn moeder heeft aan mij spinrokken en weefspoelen gegeven: want ook weven en spinnen zijn kuntsen van een Romeinse dame. Zoals moeder mij goed de kunst van de echtgenote leert, zo wil ik het mijn dochters leren.

-POLLIA-
Dochters? Hoeveel dochters? En hoeveel zonen heb je gewenst? 5?10?20? aulus weet het toch wel?

-METELLA-
Stil, Pollia! Kijk, Claudia krijgt en rode kleur.De rode kleur past niet bij de kleur van de bruidssluier.